حمایت ورزشکاران و هنرمندان از اعتراضات مردم

موضعی که بسیاری از ورزشکاران و هنرمندان در مقابل حجاب اجباری گرفته اند یا با کشف حجاب اعتراض خود را نشان داده اند، اعتماد به نفس جامعه را در برابر سرکوب افزایش داده است.

به نظر می رسد تقاضا برای حمایت عملی افراد مشهور می تواند مردم را به خواسته نهایی خودش نزدیک کند.

در پی کشته شدن مهسا امینی، موجی از خشم و نفرت جامعه را فرا گرفت. احساسات مردمی آنقدر جریحه دار شده بود که دیگر امکان سکوت نبود. بخش های مختلفی از مردم، به خیابان آمدند تا اعتراضشان را نسبت به عملکرد خشونت بار گشت ارشاد نشان دهند.

این نخستین بار نیست که پلیس با خشونت وصف ناپذیر، زنان را به مصاف می طلبد.

اما اعتراضات اخیر از یک منظر قابل توجه است: استفاده از نمادها.

شاید مهمترین ویدئویی که این روزها جلب نظر کرده است، آتش زدن روسری است. اقدامی نمادین که حرفهای بسیاری دارد.

در حالی که پیش از این احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان حجاب را «نماد» جمهوری اسلامی خوانده بود، حالا دختران این نماد را به آتش می کشند و از قضا با حمایت و استقبال مردان هم مواجه می شوند. تظاهرات همراه با کشف حجاب در کنار زنان محجبه قابل توجه است.

حجاب اجباری دقیقا همان مسئله ای است که همه اقشار و طبقات اجتماعی از آن درک مستقیم دارند. فارغ از طبقه اجتماعی ممکن است هر یک از ما یک بار تجربه برخورد با گشت ارشاد را داشته باشیم و یا یکی از نزدیکان ما به دست پلیس امنیت اخلاقی افتاده باشند.

به نظر می رسد جامعه سنتی ایران حالا قصد دارد تغییراتی بنیادینی را آغاز کند. تغییراتی که حکومت تا امروز با قوه قهریه در برابر آن ایستاده بود. بدن زن که روزی تابو بود، امروز سد شکن تغییرات شده است. پذیرش حق مالکیت زن بر بدنش چه از سوی اقشار غیرمذهبی و چه مذهبی مورد تایید است. بسیاری از زنان چادری همگام با سایر زنان معتقدند که حجاب باید مقوله ای اختیاری باشد.

البته فضای اعتراضات نشان می دهد که دیگر حجاب هدف نیست. بلکه وسیله ای برای خواسته های سرکوب شده است.

حمایت مردان از زنان در اعتراضات اخیر نشان داده که دست کم طبقه متوسط ایران به طور عرفی تفکیک ها را کنار گذاشته و مسئولیت ها را بر عهده می گیرد.

در این شرایط این سوال مطرح است آیا اعتراضات اخیر به سرانجام می رسد؟

با توجه به نحوه مدیریت رهبر جمهوری اسلامی که حاضر به عقب نشینی نیست، آیا ادامه اعتراضات خیابانی به نتیجه می رسد؟

آیا نخبگان سیاسی در نهایت تصمیم میگیرند به نفع مردم وارد میدان شوند؟