اریکا چنوویث، استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد، یکی از پژوهشگران و محققانی است که با تحقیقات و مطالعات خود در مورد کارزارها و جنبشهای مختلف در سراسر جهان از گذشته تا به امروز به نتیجه رسیده است که نافرمانی مدنی علاوه بر اینکه یک انتخاب اخلاقی است، میتواند راهی بسیار مؤثر برای مبارزه باشد. او با ارائه الگویی به این باور است که برای ایجاد تغییرات سیاسی، تنها ۳/۵ درصد از جمعیت که فعالانه در مبارزات و اعتراضات غیرخشونتآمیز شرکت میکنند و این راه را پیگیری میکنند، قادر به دستیابی به پیروزی و موفقیت هستند. چنوویث همراه با ماریا استفان، پژوهشگر "مرکز بینالمللی مبارزه خشونتپرهیز"، آثاری با موضوع مقاومت مدنی و جنبشهای اجتماعی در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲0۰۶ مورد مطالعه قرار دادند. هدف آنها، به گفته چنوویث، از این تحقیق و مطالعه جامع این بود که "راهبرد مقاومت خشونتپرهیز را به خوبی ارزیابی کنند. .
یک کمپین مقاومت میتواند از طریق فشارهای دیپلماتیک یا تحریمهای بینالمللی علیه دشمن خود برتری کسب کند. تحریمهای بینالمللی بهطور قطع مورد بحث قرار میگیرند؛ دلایل رایج مخالفت با آنها شامل آسیب رساندن به جمعیت غیرنظامی بیشتر از رژیمهای هدف است. اما در موارد زیادی ممکن است مؤثر باشند. تحریمهای چنینی تأثیرات قابل توجهی در حمایت از کمپینهای مخالفت موفق در آفریقای جنوبی و تیمور شرقی داشتهاند. رهبری حزب آفریقا جنوبی دههها درخواست تحریمها را مطالبه کرده بود، اما این تحریمها تنها پس از گسترش گسترده مقاومت غیرخشونتآمیز اتفاق افتادند. برخی ادعا میکنند که تحریمهای بینالمللی علیه رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی اثرات مشهودی در ایجاد فضای مذاکره برای کمپینهای مقاومت ورودی داشتند. برعکس، عدم وجود تحریمها یا فشار دیپلماتیک به طور معمول به عنوان عاملی مؤثر در شکست برخی گروههای مخالفتکننده به شمار میآیند. برخی مثلاً ادعا کردهاند که اعمال تحریمهای چین یا روسیه میتواند به سرعت سقوط حاکمیت نظامی برمه در برمه کمک کند، یا اینکه فشار از سوی آفریقای جنوبی ممکن است منجر به سرنگونی رژیم رابرت موگابه در زیمبابوه شود. عدم حمایت اقتصادی و فشار دیپلماتیک از چین، رژیم کیم جونگ ایل در کره شمالی را در معرض ضعف قرار داده است. رژیمهای عربی در کشورهایی مانند عربستان سعودی و مصر بهرهبرداری عمدهای از حمایتهای سیاسی، اقتصادی و نظامی از جانب غرب (بهویژه ایالات متحده) دارند. تحریمهای بینالمللی ممکن است به راحتی تر تولید شوند وقتی که عوامل خارجی تعداد زیادی از شرکتکنندگان مقاومت را به عنوان نشانه مشروعیت و قابلیت پیشرفت جنبش میبینند. عواقب بینالمللی برخورد خشونتآمیز با غیرنظامیانی که تعهد خود را به عمل غیرخشونتآمیز اعلام کردهاند، ممکن است بیشتر از برخورد با آنانی که بهطور قابل اعتماد به عنوان تروریستها شناخته میشوند، شدیدتر باشد. ما باور داریم که جامعه بینالمللی احتمالاً حمایت دیپلماتیک خود را در کمپینهای غیرخشونتآمیز بیشتر از کمپینهای خشونتآمیز ارائه خواهد داد. دادهها نشان میدهند که کمپینهای بزرگ و غیرخشونتآمیز احتمالاً بیشتر از کمپینهای کوچک و مسلح به حمایت دیپلماتیک بینالمللی موفق دست خواهند یافت. همچنین، نه فقط تعداد شرکتکنندگان به عنوان شاخصی از تعداد آنها، بلکه بر اعتماد به مقاومت مدنی استوار بودن منجر به حمایت دیپلماتیک از طریق تحریمها میشود. یک کمپین غیرخشونتآمیز با احتمال ۷۰ درصد بیشتر از یک کمپین خشونتآمیز حمایت دیپلماتیک از طریق تحریمها را دریافت خواهد کرد. حامیان دولتی همچنین ممکن است به کمپینهای مقاومتی کمک مستقیمی کنند، بسته به متناسب با متن اجتماعی و شرایط داخلی. بهطور خاص، کشورهای خارجی ممکن است در صورتی که منافع مشترکی با شورشیان داشته باشند، از تسلیحات یا کمکهای مالی به یک شورش حمایت کنند. مانند پاکستان و ایالات متحده که به عنوان مثال، در دهه ۱۹۸۰ حمایتی از شورش ضد شوروی در افغانستان کردند زیرا هر دو کشور میخواستند پایان اشغال شوروی از افغانستان را ببینند. برخی اوقات کمپینهای غیرخشونتآمیز همچنین حمایت مستقیمی از سوی دولتهای خارجی، سازمانهای بینالمللی، سازمانهای غیردولتی و شخصیتهای معروف دیگر میتوانند دریافت کنند. در حقیقت، برخی از کمپینهای مقاومتی غیرخشونتآمیز به طور معمول حمایتهای بینالمللی گستردهای را دریافت میکنند که شامل حمایتهای اقتصادی، سیاسی و معنوی است. بنابراین، حمایتهای بینالمللی و فشارهای دیپلماتیک میتوانند برای یک کمپین مقاومتی بسیار مؤثر باشند. تحریمهای بینالمللی و فشارهای دیپلماتیک میتوانند در ایجاد فضای مذاکره برای کمپینهای غیرخشونتآمیز و تسهیل پیروزی آنها نقش مهمی ایفا کنند. همچنین، حمایتهای دولتی و بینالمللی میتوانند منجر به تقویت و توسعه کمپینهای مقاومتی شود و به آنها کمک کنند تا در برابر تهدیدات خارجی مقاومت کنند و به اهداف خود نزدیک شوند.