در دوران انقلاب، بسیاری از مردم از خلاقیت خود برای ثبت و تبلیغ عناصر مختلف وقایعی که در سالهای اخیر در مصر اتفاق افتاده بود، به عنوان یک ابزار انقلابی استفاده می‌کردند. همانطور که عبدالله ابوبکر، یک دیوارنگار مصری، می‌گوید: "هنر نبود، حداقل برای من اینطور نبود. ما از دیوارها به عنوان روزنامه استفاده می‌کردیم." بسم یوسف، مجری و طنزپرداز تلویزیونی، در واقع پزشکی بود، اما بعدها یاد گرفت که چطور از یوتیوب استفاده کند. مصعب الشامی، که در رشته پزشکی تحصیل کرده بود، یک روز دوربین خود را برداشت و به خیابانها رفت. من نیز استادیار هنرهای زیبا بودم، اما دانشگاه را رها کردم تا بر روی دیوارهای شهر از انقلاب گزارش بدهم.
همچنین، آهنگسازان نیز قطعاتی نوشته‌اند که از طریق آنها داستان‌ها و روایت‌هایی درباره مبارزات جاری را بیان می‌کنند. آهنگ‌ها به صورت خاطره‌انگیزی طراحی شده‌اند و اغلب از سنت‌ها و فرهنگ مردمی کشورشان الهام گرفته شده‌اند تا وحدت و مقاومت مدنی را به تصویر کشند. برخی از آهنگ‌های راک کلاسیک و موسیقی فولک نیز به عنوان اعتراض به امپریالیسم و جنگ‌های تحت‌سلطه آمریکا پدید آمده‌اند. آهنگسازانی مانند جوآن بائز، باب دیلن و نیل یانگ از سانسور وابسته به دولت خودداری کرده و اهداف جنبش را اعلام کرده‌اند. آنها از این طریق بازخوانی و انتقال وحدت و مقاومت مردم را تلاش کرده‌اند.
در طول دهه ۱۹۶۰، هنرمندان سبک سول مانند نینا سیمون، سَم کوک و آرتا فرانکلین آهنگ‌هایی با محوریت آزادی سیاهان را اجرا می‌کردند و به محبوبیت این قطعات افزودند. در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، سبک رپ و هیپ هاپ از جشن‌ها و مهمانی‌های خیابانی در برونکس به سرعت گسترش یافت. هنرمندان و رقصندگان سیاهپوست تأثیر و تأثرات و برداشت‌های خود از سبک سول، آر اند بی و فرهنگ کارائیبی را در هم آمیختند تا از طریق ترانه‌های جسورانه و ضربه‌های مردمی، استقلال سیاسی و مقاومت فرهنگی خود را بیان کنند. هنرمندانی نظیر پابلیک انمی، کندریک لامار، بیانسه و ژانل مونه همچنان به ترویج و انتشار موسیقی با محوریت آزادی سیاهان ادامه می‌دهند.
انقلاب استونی، که به عنوان "انقلاب آواز" نامیده می‌شود، به منظور استقلال از اتحاد جماهیر شوروی رخ داد. در طی قیام بالتیک در سال ۱۹۹۱، دو میلیون نفر از جمعیت استونی به هم گره خوردند و زنجیره‌ای انسانی تشکیل دادند و آهنگ‌های سنتی خود را با آواز خواندن در سالهای ۱۹۸۷ به ۱۹۹۱ و از طریق آن واحدیت ملی خود را بازیافت کردند. در قیام ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ مالی علیه دیکتاتوری ترائوره، گروهی سنتی که خود را "ترانه‌سرایان" می‌نامیدند، روستا به روستا سفر می‌کردند و اخبار اعتراضات جاری را به مردم منتقل می‌کردند. آنها از تاریخ شفاهی - به ویژه آن بخش‌هایی که توسط موسیقی محلی منتقل می‌شد - به عنوان روشی قدرتمند برای انتقال خواسته‌های حزب اتحاد برای دموکراسی در مالی، در مبارزه علیه دیکتاتوری این کشور استفاده می‌شد.