کارزار جمع آوری صد هزار امضا برای معلمان زندانی
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان بعد از ناکامی در مطالبه‌گری حقوق معلمان دستگیر شده طی یک نامه با ۱۲۰۰ امضای آموزگاران، این بار کمپینی برای جمع‌آوری ۱۰۰هزار امضا با درخواست آزادی همکاران زندانی راه‌اندازی کرده است.
پیش از تشکیل و انتشار این کمپین عمومی، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، نامه‌ای خطاب به «غلامحسین محسنی اژه‌ای»، رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی نوشته بود که با اقبال دست کم ۱۲۰۰ آموزگار روبرو شد.
در این نامه، امضا کنندگان خواستار «آزادی آموزگاران زندانی، پایان دادن به برخوردهای امنیتی و پرونده‌سازی علیه آنها» شده بودند، اما این نامه مورد توجه قوه قضائیه، رئیس جمهور و سران قوا قرار نگرفت و بنابراین کمپین جدید با هدف جلب توجه «عموم مردم» و در نتیجه مراجع قانونی با قوت مشارکتی بیشتر تشکیل شد.
این کمپین مورد حمایت «کانون صنفی معلمان ایران (تهران)» هم قرار گرفته و این کانون ضمن صدور بیانیه‌ای خطاب به جامعه فرهنگیان ایران نوشت: «بی‌تفاوتی در برابر ظلمی که بر معلمان دستگیر شده روا داشته می‌شود سزاوار نیست.»
کانون صنفی معلمان ایران ضمن بیانیه دفاع از این کمپین و درخواست امضای آن توسط تمامی معلمان و فرهنگیان کشور، «سرکوب، حبس، اخراج و انفصال از خدمت معترضان در مقابل اعتراضشان» را محکوم کرد و آن را «شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها و چشم و گوش بستن دولت‌ها» عنوان کرد و در مقابل برخورد حاکمیت، کمپین یکصد هزار امضا را «تلنگری به مسئولان ذیربط و تاکیدی بر این نکته که آن‌هایی که پیشگام بوده‌اند فراموش نشده‌اند» دانست.
تا سال ۱۳۹۹، بنابر ادعای سایت «جوانه‌ها»، اسامی ۱۶۰ تن از معلمان زندانی، بازداشتی و خراجی توسط معلم در تبعید، «علی اکبر باغانی» تنظیم و به کانون حقوق بشری «نه به زندان – نه به اعدام» ارسال شده است. این معلم‌ها در جریانات مختلف صنفی و معیشتی در ایران بازداشت و هرکدام با بهانه‌هایی مثل «اجتماع و تبانی علیه نظام»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و نظایر آن، زندانی، اخراج و یا از حقوق خود منع شده‌اند. یکی از این معلمان معترض در زندان، «اسماعیل عبدی» است که از آبان ۱۳۹۵، بنابر حکمی ده ساله در زندان به سر می‌برد.
در حالی که کمپین «صد هزار امضا برای آزادی معلمان زندانی» با هدف «آزادی معلمان و پایان دادن به پرونده سازی علیه آنها در دادگاه‌ها و هیئت‌های تخلفات» آغاز شده و مورد اقبال عمومی قرار گرفته است، در چند روز اخیر اخباری مبنی بر تائید حکم ۶سال حبس تعزیری برای «سارا سیاه‌پور»، فعال صنفی معلمان تهران و البرز که در شهریور ۱۴۰۱ دستگیر شده بود منتشر شده است.
به گفته «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران» سارا سیاه‌پور ۷ صبح روز چهارشنبه، دوم شهریورماه ۱۴۰۱، موقع بیرون رفتن از خانه، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده بود. نیروهای امنیتی خانم سیاه‌پور را پس از بازداشت، به خانه بازگردانده و منزل شخصی‌اش را نیز تفتیش کرده و وسایل شخصی ایشان را نیز با خود برده بودند.
سیاه پور توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، به اتهام «اجتماع و تبانی» به ۵ سال و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱سال حبس تعزیری، دوسال ممنوعیت خروج از کشور، ممنوعیت عضویت در احزاب و گروه‌های سیاسی و فعالیت در فضای مجازی محکوم شد و اخیرا این حکم به تائید دستگاه قضایی ایران رسید.
محمد حبیبی یکی دیگر از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی معلمان است که در بازه‌های اسفند ۱۳۹۶ تا آبان ۱۳۹۹، اردیبهشت ۱۴۰۱ تا بهمن ۱۴۰۱، به اتهاماتی نظیر اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی و تبلیغ علیه نظام به زندان افتاده است. او ۱۶فروردین ۱۴۰۲ برای بار سوم بازداشت شد و تا این لحظه اتهام رسمی و حکم او مشخص نشده است.
پیشتر نامه اعتراضی «فعالان صنفی معلمان و کارگران ایران، خطاب به سازمان جهانی کار» با سه هزار امضا به «دهمین اجلاس سازمان جهانی کار» راه یافت و در ضمن آن، توجه هیات‌های نمایندگی کارگری-صنفی، به سرکوب معلمان و نمایندگان آنها در کانون‌های صنفی و فعالان کارگری-صنفی در ایران جلب و لیستی از اسامی معلمان زندانی و فعالان تشکل‌های مستقل کارگری ارائه شد.
علیرغم اقدامات اعتراضی متعدد معلمان، هنوز عده زیادی از معلمان معترض، در زندان به سر می‌برند و یا از ادامه خدمت عزل و از حقوق خود محروم شده‌اند و به نظر می‌رسد تلاش‌های عمومی مثل «کمپین صدهزار امضا برای آزادی معلمان زندانی»، با تعداد بالای مشارکت، از پرقدرت‌ترین اقدامات مسالمت‌آمیز برای مقابله با سرکوب این قشر و بهبود شرایط صنفی و معیشتی معلمان باشد.