حذف اساتید دانشگاه در راستای انقلاب فرهنگی 2
راه‌حل طرح
در این شرایط به نظر می‌رسد سایر اساتید و دانشجویان کشور می‌بایست از همکاران و هم صنفی‌های خود حمایت کنند. استعفای دسته‌جمعی یا اعتصاب دسته‌جمعی شمار زیادی از اساتید عملا دانشگاه را فلج می‌کند و حکومت را ناچار می‌کند تا صدای آنها را بشنود.
مشکلات
به گزارش شوراهای صنفی دانشجویان کشور شش نفر از اساتید دانشکده‌های ادبیات، سه استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی و دو استاد دانشکده‌های ریاضی و علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد، از طرف این دانشگاه کنار گذاشته شده‌اند. دلیل گفته می‌شود دلیل این موضوع، «همراهی و حمایت از حقوق دانشجویان» در جریان جنبش سراسری زن، زندگی، آزادی است.
پیش از این نیز، مهشید گوهری، استاد مدعو دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد، اعلام کرد که پس از هفت سال تدریس مستمر در این دانشگاه، به دلیل حمایت از دانشجویان معترض از محل کار خود اخراج شده است.
البته این حذف‌ها تنها محدود به دانشگاه فردوسی نیست. خبرهایی مبنی بر اخراج یا تعلیق افرادی مانند امیر نیک‌پی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه بهشتی، و حسن باقری‌نیا، عضو هیئت‌علمی دانشگاه حکیم سبزواری هم منتشر شده است.
به دنبال این اقدام، شماری از اساتید و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های کشور با انتشار بیانیه‌ای، حکم تعلیق حسن باقری‌نیا را غیرقانونی خوانده و آن را محکوم کردند. گفته می‌شود این استاد که به حسن اخلاق شهره است، به دستور محمدعلی اسدی زنگنه، رئیس دانشگاه حکیم سبزواری و تنها به دلیل اعتراض به احکام انضباطی دانشجویان تعلیق شده است. اقدامی که طبیعتا از نظر افکار عمومی یک حرکت مثبت از سوی یک استاد دانشگاه محسوب می‌شود.
جنبش دانشجویی که سالهای متمادی به محاق رفته بود، با آغاز جنبش سراسری زن، زندگی، آزادی بار دیگر احیا شد. به طوری که پس از مدتی دانشجویان عملا سردمداران ادامه اعتراضات شدند. اعتراضاتی که حتی از نمونه‌های گذشته آن هم پیشروتر و رادیکال‌تر بود. این موضوع با حمایت شمار وسیعی از اساتید هم همراه شد. باید در نظر داشت که بسیاری از اساتید اساسا معتقدند که دانشجویی که در سنین 20 تا 30 سال قرار دارد باید از حمایت بیشتری برخوردار باشد و باید گوش شنوای آنها بود.
از طرف دیگر دانشجویان با نگاهی به وضعیت کشور، عملا آینده‌ای را برای خود متصور نیستند. از این جهت انتقاد از وضعیت فعلی را حق خودشان می‌دانند. آن هم در شرایطی که بسیاری از اساتید دانشگاه معتقدند حاکمان امروز کشور به لحاظ دانش و تخصص در حد این کار نیستند.
با این حال به نظر می‌رسد مسئولان کشور به جای اینکه صدای اعتراض دانشجویان را بشنوند و انتقادات اساتید را مد نظر قرار دهند، سعی دارند بار دیگر با نگاهی امنیتی آنها را حذف کنند. گویی حذف هزاران صدای مخالف طی چند دهه گذشته در نهایت منجر به بهبود شرایط کشور شده است!