حمله معاون زنان ابراهیم رئیسی به شعار «زن، زندگی، آزادی»
مشکلات
انسیه خزعلی، معاون امور زنان و خانواده دولت ابراهیم رئیسی مدعی شد: «حرکتی را به نام زنان، زندگی و ازادی شروع کردند اما در باطن علیه زنان و مخالف مشی صحیح آزادی طلبی واقعی و رسیدن به ارتقاء و کمال است.»
او که در جمعی سازماندهی‌شده در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران حضور یافته بود، در بخشی دیگر از صحبت‌هایش گفت: باتوجه به فریب‌های رسانه‌ای معاندان نظام، فشار دشمنان و بازی،های بین‌المللی که علیه دختران و زنان ایرانی اجرا می‌شود بهترین راه مقابله هوشیاری، آگاهی و حضور موثر دختران در این عرصه است.
در واقع انسیه خزعلی با تکرار همان مواضع تکراری جمهوری اسلامی به وضوح نشان داده که هیچ درکی از واقعیت جامعه ندارد. شاید هم اطلاع دارد اما تلاش می‌کند تا با فرافکنی از مواجهه با آن فرار کند.
در شرایطی که زنان ایرانی سالهاست که برای حق کسب پوشش اختیاری، برابری در حقوق و بهبود شرایط زنان تلاش می‌کنند، اما معاون امور زنان دولت رئیسی بدون توجه به این خواسته‌ها همچنان با مواضعی سیاسی این روند را نادیده می‌گیرد.
اکثر کنشگران حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فعالان حوزه زنان قبول دارند که «زن، زندگی، آزادی» یکی از مترقی‌ترین شعارهای اعتراضی است. این شعار که به دلیل رهبری زنان در جنبش اخیر مورد توجه قرار گرفته، این روزها از سوی حامیان جمهوری اسلامی مورد حمله قرار می‌گیرد. حکومتی که طی 43 سال گذشته حتی یک کاندیدای زن ریاست جمهوری نداشته است، هیچ زنی به ریاست قوه قضائیه یا قوه مقننه آن انتخاب نشده، اساسا فاقد صلاحیت آن است که از تامین حقوق زنان و نقد و بررسی شعارهای فعالان زن سخن بگوید. آن هم در شرایطی که یکی از بزرگترین جوامع تحصیل کرده زن در کل خاورمیانه را در ایران شاهد هستیم. زنانی که وقتی از ایران خارج می‌شوند و فشارهای قانونی و اجتماعی از سر آنها برداشته می‌شود، به سرعت تبدیل به یکی از افراد موثر می‌شوند. زنانی که جایزه صلح نوبل و جوایز متعدد علمی را برده‌اند، در داخل ایران و زیر سایه جمهوری سلامی به این موفقیت‌ها دست نیافتند.
شعار «زن، زندگی، آزادی» آنچنان تاثیر گذار بود که توانست توجه تمامی رسانه‌ها، سیاست مداران و افکار عمومی خارجی را به خود جلب کند. شعاری برآمده از بطن آوانگارد جامعه زنان ایرانی. این در حالی است که جمهوری اسلامی پس از 43 سال و به رغم هزینه‌های کلان نتوانست هیچ کدام ارزش‌های خود را نهادینه کند. آن هم به دلیل اینکه شعارهای حکومت ایران آنچنان ارتجاعی است که هیچ سنخیتی با خواسته‌های امروز ندارد.