انتشار بوی بد گاز در عسلویه، تنگی نفس و سرگیجه شهروندان
اواخر اردیبهشت، انتشار بوی بد شدید و نامطبوع در شهر عسلویه باعث مراجعه تعدادی از شهروندان با علائم تنگی نفس و سرگیجه به بیمارستان شد.
طبق گزارش عسلویه آنلاین، عبدالمجید احمدیان سوپروایزر بیمارستان نبی اکرم عسلویه، از مراجعه حدود ۱۰ نفر از شهروندان با علائم تنگی نفس، سرگیجه، سردرد، حالت تهویه و خارش در گلو به علت شدت بوی نامطبوع گاز خبر داد و گفت: شدت بوی گاز در این استان به حدی زیاد بوده است که بیماران بستری در بخش‌های داخلی و اطفال بیمارستان هم با مشکل مواجه شده‌اند.
رئیس محیط زیست شهرستان عسلویه علت انتشار گاز‌های سمی را دیواترینگ (آب زدایی میعانات گازی) در مخازن متمرکز حاشیه شهر عسلویه دانست و به ایرنا گفته است: در همان شبی که بوی تند گاز‌امان مردم عسلویه را برید، عملیات آب‌زدایی مخازن حاشیه شهر عسلویه در جریان بوده و وزش باد این بوی نامطبوع را به شهر منتقل کرد.
مؤذنی درباره عملیات دیواترینگ یا آب زدایی میعانات گازی این گونه توضیح می‌دهد: هنگامی که مخازن ذخیره میعانات گازی به مرور پر می‌شود، آب ناچیزی همراه با این میعانات به مخازن می‌ریزد، در این شرایط ایستایی آب پایین‌تر و میعانات سبک‌تر در بالا قرار می‌گیرند.
او ادامه می‌دهد: هنگام انجام عملیات انتقال میعانات به خطوط لوله انتقال، باید این میعانات گازی عاری از آب باشد، بنابراین باید آب کف مخازن باید در مخزنی دیگر تخلیه شود و با توجه به بوی شدید این آب، در طی مدت این فریند بوی گاز از آن‌ها استشمام می‌شود.
منطقه پارس جنوبی در جنوب استان بوشهر میزبان ۱۴ پالایشگاه گازی فعال است، که نقش بسزایی در تامین بنزین کشور دارد و به تنهایی مولد روزانه ۱۰ هزار تن اتان است. عسلویه به عنوان پایتخت انرژی ایران لقب دارد و ساکنان این شهر هنگام عملیات‌های صنعتی مجبور به تحمل آلودگی‌های شدیدی هستند. سال‌هاست که در روز‌های بادی انتشار بوی تند گاز و مسمومیت اهالی عسلویه در تیتر خبر‌ها قرار می‌گیرد و به اتفاقی تلخ و تکراری تبدیل شده است. تراکم بالای آلایندگی‌ها در این منطقه همواره مشکلات فراوانی را برای سلامت آن‌ها رقم‌زده است.
چندین سال از فعالیت شرکت‌های مجتمع گاز پارس جنوبی و شرکت پالایش گاز فجر در جنوب استان بوشهر می‌گذرد و پس از آن، محیط زیست شهرستان‌های عسلویه و روستا‌های پیرامونی آن دستخوش تغییرات بسیاری شده‌اند. شرکت نفت و گاز پارس با راه‌اندازی و استقرار هشت مخزن میعانات گازی در نزدیکی عسلویه که فاصله مجاز با مناطق مسکونی را رعایت نکرده است تاثیر مخربی بر محیط زیست منطقه داشته است. تمرکز و جانمایی غیر استاندارد صنایع عسلویه در دهه‌های گذشته، امروز برای مردم این شهرستان مسأله‌ساز شده و سلامت آن‌ها را تهدید می‌کند.
سال گذشته فرهاد قلی‌نژاد، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر بعد از بازدید از مخازن میعانات گازی عسلویه بر لزوم جابجایی مخازن میعانات گازی تأکید کرد و با اشاره بر لزوم تشکیل نشست ستاد بحران در عسلویه بیان کرد: این موضوع باید با حضور مسئولین شرکت‌های نفتی و ادارات کل استانی و شهرستانی بررسی و راهکار‌های اجرایی ارائه شود.
قلی نژاد با تأکید بر عدم رعایت فاصله استاندارد مخازن پارس جنوبی با منازل مسکونی و جانمایی غیر استاندارد مخازن، قول انجام پیگیری‌های حقوقی و جا‌به‌جایی این مخازن طبق دادنامه صادره شده بعد از شکایت محیط زیست را داد اما تا کنون هیچ تغییری در جا به جایی مکان این مخازن ایجاد نشده است.
محمدرضا جعفری، پژوهشگر توسعه و محیط زیست در گزارشی در روزنامه هم‌میهن، به عوارض انسانی و زیست محیطی فعالیت‌های صنعتی و شیمیایی در عسلویه پرداخته است. او در این گزارش به وجود بیش از ۲۰ آلاینده خطرناک مانند بنزن و فلزهای غیراستاندارد برای سوزاندن گاز‌های مختلف که موارد ابتلا به سرطان و بیماری‌های تنفسی را در این مناطق افزایش داده است اشاره کرده است.
نتایج پژوهش‌های او نشان می‌دهد فلزات سنگین خطرناک و هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای به‌عنوان محصولات سمی پتروشیمی و گاز عسلویه آثار سوء خود را بر سلامت ساکنان این منطقه به جا گذاشته‌اند. آن‌طور که این پژوهشگر فاش کرده، میعانات گازی در این منطقه به آب‌های زیرزمینی عسلویه وارد شده و سلامتی ساکنان این منطقه را به خطر انداخته است.
به گفته برخی کارشناسان و سازمان‌ها، آلودگی هوای این منطقه ۱۰۰ برابر تهران است و تولید مواد و پسماند‌های شیمیایی و هدایت این مواد آلوده‌کننده به سمت مشعل‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های تنفسی را افزایش داده است. نتایج برخی مطالعات هم آشکار می‌کند که بیماری‌های آسم، آلرژی و اگزما در منطقه عسلویه نسبت به سایر شهر‌های ایران شایع‌تر و آلودگی‌های صنعتی و شیمیایی مهم‌ترین علت بروز این مسأله است.
حداقلی‌ترین نیاز پایتخت انرژی ایران، این حوزه‌ی ثروتمند که همواره در حوزه‌های تأمین آب، برق، گاز، امکانات اولیه رفاهی، آموزشی و درمانی، اشتغال و... خود دچار مشکل بوده است در امان بودن از اثرات مخرب محیط زیستی متجمع‌های گازی است.