واکنش‌های بین‌المللی به کشته‌شدن «کیان پورفلک»
مشکلات
کشته شدن تاثرانگیر و تکان‌دهنده «کیان پورفلک» کودک 9 ساله موجی از خشم را در میان جامعه به دنبال داشت. به طوری که صدای فریاد میلیون‌ها ایرانی به خارج از مرزها هم رسید.
روز جمعه صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) با انتشار بیانیه‌ای مرگ «کیان پورفلک» را هولناک خواند و با اشاره به جنبش سراسری ایرانیان طی دو ماه گذشته اعلام کرد در جریان این سرکوب‌ها حدود ۵۰ کودک کشته شده‌اند.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «آخرین مورد از این تلفات هولناک، مرگ کودکی ۱۰ ساله به نام کیان بود. او هنگامی‌که همراه خانواده‌اش در خودرو بود به ضرب گلوله کشته شد، چنین امری هولناک است و باید متوقف شود.»
همچنین، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در توییتی ضمن ابراز ناراحتی از کشته‌شدن کیان پورفلک نوشت: «فکر من با خانواده کیان است. کیان در ۹ سالگی پس از شلیک گلوله به خودروی خانواده‌اش از سوی نیروهای امنیتی ایران کشته شد. ما به پیگیری برای پاسخگو کردن ایران در قبال مرگ کیان و بسیاری دیگر از ایرانیان شجاع ادامه خواهیم داد.»
به جز آقای سالیوان، کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده هم به کشته‌شدن کیان پورفلک واکنش نشان داد و در حساب توییتری خود نوشت: «رژیم ایران با بازداشت و استفاده از خشونت علیه کودکان، بار دیگر چهره واقعی خود را آشکار کرد. هیچ نشانه روشن‌تری وجود ندارد که مشخص کند وحشیگری رژیم هیچ حدومرزی نمی‌شناسد. ما کیان پیرفلک یا سایر جان‌های جوان از دست رفته را فراموش نخواهیم کرد و بر عهد خود برای ایستادن در کنار معترضان ایران تاکید می‌کنیم.»
در پی این واکنش‌ها و خشم گسترده در داخل ایران، رسانه‌های جمهوری اسلامی سعی کردند تا موضوع را توجیه کنند. در شرایطی که مادر کیان پورفلک در مراسم خاکسپاری او صراحتا ماموران جمهوری اسلامی را مسئول کشتن فرزندش خواند و در انتقاد از علی خامنه‌ای شعر خواند، بلافاصله پروپاگاندای حکومت او را وادار کرد تا با یک اعتراف اجباری حرف‌های خود را پس بگیرد و بگوید که اصلا در آن مراسم شعری نخوانده است.
اگرچه به دلیل تکرارهای مداوم از یک روش دیگر افکار عمومی با این اعترافات قانع نمی‌شود، اما به نظر می‌رسد این رسانه‌های هم دیگر افکار عمومی برایشان مهم نیست. چون به وضوح بعد از پخش این اعتراف اجباری خشم عمومی هم افزایش یافت. اما به نظر می‌رسد مخاطب کارکنان پروپاگاندای حکومت نه مردم، بلکه حاکمان هستند.