مراغه؛ موزه فسیل‌های چند میلیون ساله
مشکلات
ایران یکی از قدیمی‌ترین کشورهای دنیاست و آثار باستانی متعددی در آن کشف شده است. ایرانی‌ها معمولا به تخت‌جمشید و بناهای باقی‌مانده از آن اشاره می‌کنند و نسبت به اینکه این کشور هزاران سال پیش از این از تمدن برخوردار بوده، افتخار می‌کنند. البته آثار کشف شده تمدن نشان می‌دهد ایران در مناطقی مانند سیستان و بلوچستان و کرمان تمدن‌هایی قدیمی‌تر هم کشف شده است. اما یکی از مناطقی که طی سال‌های اخیر مغفول مانده، مراغه است.
در این منطقه فسیل‌هایی از موجودات زنده با قدمتی بین ۸ تا ۱۲ میلیون سال کشف شده است. فسیل‌هایی که در موزه مراغه از آنها نگهداری می‌شود.
روزنامه شرق در این باره می‌نویسد: هنوز هیچ انسانی روی زمین نبود؛ اما این اسب در سبزه‌زارها می‌دوید، همین اسب که حالا جمجمه‌اش پیش‌روی ماست. هنوز هیچ انسانی روی زمین نبود؛ اما فیل‌ها در سرزمین سبز مراغه آن دوره، پا بر زمین می‌کوبیدند. از آن فیل‌ها این عاج‌ها مانده است و این دندان‌ها و این اندام‌های حرکتی.
نخستین بار حدود ۱۷۰ سال پیش، این فسیل‌ها توسط دو شهروند روسیه کشف شد. پس از آن در سال‌های ۱۸۸۱، ۱۸۸۴ و ۱۸۸۵ میلادیگروه‌های متعددی از باستان‌شناسان روسی و اتریشی برای کسب اطلاعات و اکتشافات بیشتر به این منطقه رفتند. گفته می شود تا امروز بیش از هشت هزار قطعه فسیلی از این منطقه به‌دست آمده است.
کشف این فسیل‌های ارزشمند باعث شد تا بحث ساخت یک موزه در این شهر مورد توجه قرار گیرد. موزه‌ای که امکان نگهداری آثاری قدیمی و چند میلیون ساله را داشته باشد. اگرچه بنایی ساخته شد، اما در نهایت این ساختمان شایسته یک موزه برای حفظ ارزشمندترین آثار ایرانی نبود و همچنان هم مانند یک ساختمان نیمه کاره باقی مانده است. شاید اگر این آثار در کشور دیگری کشف شده بود، امروز با شور و هیجان فراوان آن را تبلیغ می‌کردند و گردشگران بسیاری را برای بازدید از آن جذب می‌کردند.
شرق به نقل از یکی از یکی از مسئولانی که نخواست نامش فاش شود، می‌نویسد: پیش از آغاز کرونا، متخصصانی از گوشه و کنار جهان از‌جمله نروژ و فنلاند اگر می‌خواستند در زمینه سنگواره‌ها مطالعه کنند، یا دانشجویان دکتری که می‌خواستند پایان‌نامه خود را درباره سنگواره‌ها بنویسند، به این مرکز می‌آمدند و به کارهای مرکز کمک می‌کردند؛ اما مدتی است که خبری از آن متخصصان نیست.
راه‌حل طرح
یکی از مهمترین اقداماتی که در این منطقه باید انجام شود، پیگیری و اتمام پروژه موزه مراغه است. با توجه به ارزش آثار کشف شده و آسیب‌پذیری آنها، تلاش برای حفظ آنها نخستین گام است. گام بعدی تلاش برای ثبت آنها است و همچنین دعوت از مجامع علمی و اساتید مرتبط به این منطقه تا از آثار کشف شده بازدید کنند. این موضوع باعث شناخت جهان از مراغه و ایجاد جذابیت برای آنها می‌شود.
همچنین باید از کارشناسان و محققان دانشگاه‌های معتبر جهان دعوت کرد تا پروژه‌های تحقیقاتی خود را در مراغه پیگیری کنند و دانشجویان علاقمند ایرانی را برای همکاری با آنها به این اساتید معرفی کرد.
به جز این فسیل‌ها، مراغه جذابیت‌های دیگری هم دارد که می‌توان آنها را به گردشگران بین‌المللی معرفی کرد.
غار هامپوئیل باشد که برای بازدید از آن باید چیزی در حدود ۵۰۰ متر بالا رفت و گفته می‌شود تمدنی صد‌هزارساله را در خود پنهان کرده است، از جذابیت‌های تاریخی دیگر این منطقه است.
رصدخانه مراغه هم از دیگر آثاری است که باید مورد توجه قرار گیرد. مکانی که امروزه آن هم در حال نابودی است. اینها در کنار طبیعت زیبای این منطقه همگی می‌تواند جذب گردشگر را به همراه داشته باشد. خصوصا که بسیاری از سرمایه‌گذاران بین‌المللی هم حاضرند روی آن سرمایه‌گذاری کنند. اگرچه همه اینها نیازمند همکاری مدیران ارشد حکومت و تغییرات در سیاست‌گذاری‌های کلان در مقابل گردشگران خارجی است.