پتروشیمی نمین بدون مجوز تولید آغاز به کار کرد
پتروشیمی شهر نمین استان اردبیل که تاسیس آن از همان ابتدا به دلیل قرار گرفتن در دشت ممنوعه ویلکیج (آبی‌بیگلو) با انتقادات محیط زیستی فراوانی مواجه بود، «بدون مجوز تولید» آغاز به کار کرده و علاوه بر خطرات زیست محیطی، با ایجاد سر و صداهای مهیب و آلودگی صوتی، به کابوس شهروندان نمین تبدیل شده است.
۱۰ تیرماه ۱۴۰۲ خبرگزاری رکنا آغاز به کار «بدون مجوز تولید» پتروشیمی نمین را اعلام، و ۲۴ تیرماه ۱۴۰۲ هم، تجارت‌نیوز آن را تایید کرد. این در حالی است که مردادماه ۱۴۰۱، اکبر قنبری، رئیس حفاظت محیط‌زیست شهرستان نمین به هم‌میهن گفته بود: «از همان ابتدا محیط زیست مخالف احداث و راه‌اندازی پتروشیمی در نمین بود که علت اصلی آن هم نزدیکی آن به شهر و آلودگی‌های محیط‌زیستی بود، اما در نهایت سال ۹۵ مجوز احداث آن از سوی کمیته ماده ۱۱ صادر شد، کمیته‌ای که تصمیم‌گیران آن استانداری، فرمانداری، اداره آب و فاضلاب و چند سازمان تصمیم‌گیرند.»
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ نیز محسن قاسم‌پور، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اردبیل آغاز بهره‌برداری از مجتمع پتروشیمی نمین را «منوط به احراز استانداردهای محیط زیست» عنوان کرده و گفته بود در صورت «نصب سیستم‌های بازدارنده و تصفیه پساب، پایش آنلاین و فضای سبز کافی» به این مجتمع مجوز فعالیت داده خواهد شد.
احداث این واحد پتروشیمی بیخ گوش شهر، باعث نگرانی شهروندان شده و مردم منطقه در سال ۱۴۰۱ با راه‌اندازی کمپین «نه به پتروشیمی نمین» خواستار برچیده شدن آن شده بودند. بزرگترین ایراد پتروشیمی نمین، فاصله نزدیک آن با شهر است. این واحد صنعتی، در کمتر از یک کیلومتری شهر نمین احداث شده است. مسعود لاهوت، فعال محیط زیست اردبیل، ۲۴ تیرماه ۱۴۰۲ به تجارت‌نیوز گفت: «مطابق قوانین سازمان محیط زیست هر واحد صنعتی باید فاصله‌ای بین سه تا پنج کیلومتری از سکونتگاه‌های شهری داشته باشد.» فعالین محیط زیست، هشدار می‌دهند که وقوع کوچکترین خطا و حادثه در پتروشیمی نمین به قیمت جان ساکنان منطقه تمام خواهد شد. در متن کمپین «نه به پتروشیمی نمین» نیز تاکید شده که آلودگی‌های ناشی از راه‌اندازی کارخانه «منجر به افزایش ریسک ابتلا به سرطان کبد، ریه، مغز و خون» و «ایجاد مشکلات باروری، عقیم شدن، سقط و تولد نوزادان دارای نقص ژنتیکی» در منطقه خواهد شد.
دو مخزن ۲۰ هزار متر مکعبی متانول که با فعالیت کارخانه به مرور پر خواهند شد، از دیگر معضلات این واحد است. حامد تبریزیان، فعال محیط زیست به تجارت‌نیوز می‌گوید این مخازن «در فاصله ۱۴۰۰ متری با مسکن مهر نمین قرار دارد که با کوچکترین حادثه‌ای در این واحد، نیمی از شهر نمین از بین خواهد رفت.» پساب پتروشیمی نمین هم به عنوان یکی از سرطان‌زاترین ترکیبات شیمیایی به صورت واضح مشخص نیست که به چه طریقی تصفیه و در کدام منطقه رها خواهد شد.
آلودگی صوتی یکی دیگر از مضرات پتروشیمی نمین است که از سوم تیرماه ۱۴۰۲، شروع شده است. این صدا از ساعت ۸ شب آغاز و به مدت چندین ساعت با صدای گوش خراش آسایش مردم را سلب می‌کند. خبرگزاری رکنا ۱۰ تیرماه ۱۴۰۲، گزارش داد منابع محلی این صدا را از طریق یک دستگاه دسی‌بل سنج اندازه گرفته‌اند که میزان صدای آن در داخل شهر ۸۰ دسی‌بل بوده است در حالی که حد استاندارد محیط مسکونی در روز ۴۵ دسی‌بل و در شب ۵ دسی‌بل است. حامد تبریزیان، فعال محیط زیست، ۲۴ تیر ۱۴۰۲، درباره شدت صداهای مهیب پتروشیمی نمین به تجارت‌نیوز گفت: «مردم در روزهای اول از خانه‌های خود خارج می‌شدند تا ببینند چه اتفاقی افتاده است.»
اما حسن قاسم‌پور، مدیرکل محیط زیست اردبیل به تجارت‌نیوز گفت: این آلودگی صوتی «موقت است و صرفا برای تست تجهیزات برای چند روز این مشکل ایجاد شده است.»
ابهام در تأمین منابع آبی پتروشیمی نمین نیز یکی از مشکلات اساسی این واحد صنعتی است. فعالین محیط زیست می‌گویند این واحد، آب‌های زیرزمینی و سطحی منطقه را خواهد بلعید و موجب گسترش بحران خشکسالی در استان اردبیل خواهد شد. تیرماه ۱۴۰۱، همت قلی‌زاده، کارشناس اقتصاد انرژی سازمان برنامه و بودجه در مصاحبه با ساوالان‌خبر، ضمن انتقاد از احداث واحد «بسیار آب‌بر» پتروشیمی در نمین گفت: راه‌اندازی این واحد در حالی است که «حدود ۱۰۰ روستای منطقه و حتی شهر نمین، در تامین آب شرب محدودیت دارند.»
مسئولان استان اردبیل ادعا می‌کردند آب مورد نیاز این کارخانه از محل تصفیه فاضلاب شهر اردبیل تامین خواهد شد اما خبرگزاری رکنا، تیرماه ۱۴۰۲، نوشت این امر «به نظر نمی‌رسد تا ۵ سال آینده محقق شود.» حامد تبریزیان، فعال محیط زیست نیز به هم‌میهن می‌گوید: «سرمایه‌گذار پتروشیمی، چند منطقه کشاورزی خریداری کرده و براساس عکس‌های هوایی که وجود دارد این فرد از دو استخری که نزدیک ۷ هزار و ۵۰۰ متر مکعب گنجایش دارد، آب مصرفی پتروشیمی تامین می‌کند.»
با توجه به تبعات گسترده فعالیت پتروشیمی نمین، فعالین محیط زیست خواستار تعطیلی و برچیده شدن این کارخانه هستند. نعمت عدلی، فعال‌اجتماعی، مردادماه ۱۴۰۱، در مصاحبه با هم‌میهن، گفت: در ماجرای پتروشیمی میانکاله «افکار عمومی و رسانه‌ها تلاش کردند، به مردم آگاهی دادند، مردم هم دنبال این کار را گرفتند و نتیجه‌ای حاصل شد اینجا هم باید چنین اتفاقی بیفتد و هیچ شکی وجود ندارد که همان شیوه در نمین هم اجرایی شود، به نتیجه می‌رسیم.»َ