کوی دانشگاه دوم در دانشگاه صنعتی شریف
با گره خوردن موج اعتراضات مردمی درباره قتل مهسا امینی به شروع سال تحصیلی جدید، دانشجویان و دانش‌آموزان نیز به جریان اعتراضی شکل گرفته پیوستند. اعتراضات دانشجویان سطح کشور به تقریبا 110 دانشگاه و مرکز آموزشی رسید و دانشجویان با شعار علیه جمهوری اسلامی و برداشتن و سوزاندن مقغنه و روسری خشم خود را نسبت به حکومت اعلام کردند.
از خونین‌ترین اعتراضات دانشگاهی، حمله ماموران به دانشگاه صنعتی شریف بود که باعث شد از این سرکوب به عنوان «کوی دانشگاه دوم» یاد شود. روایت‌ها حاکی است که روز قبل ازاین یورش، برای شناسایی بهتر معترضان اقداماتی جهت نصب دوربین‌های جدید و آنتن‌های مخابراتی در سردر دانشگاه صورت گرفته است. بر طبق گزارش‌های دانشجویان در رسانه‌های تشکل های مختلف این دانشگاه، روز قبل از حمله، کامیون بیست تنی «گروه صنعتی میهن» در هماهنگی با گروه‌های ضد شورش و حراست از درب دانشکده صنایع وارد دانشگاه شده که احتمال می‌رود تجهیزات سرکوب توسط این نقیله انجام گرفته باشد.
انجمن اسلامی دانشگاه شریف با انتشار گزارشی در توییتر خود، ازاین حمله به عنوان امنیتی‌ترین و خوفناک‌ترین یورش به این دانشگاه یاد کرد و این روز را «روز خونین» دانشگاه و «لکه ننگ دیگری بر کارنامه حاکمیت» توصیف کرده و به شرح جزییات این حادثه پرداخت.
بر‌طبق این گزارش، در پی اعتصاب دانشجویان از صبح یکشنبه ۹ مهرماه ۱۴۰۱ در دانشگاه شریف، و خودداری آن‌ها از حضور در کلاس‌های درس، درساعت سه بعد ازظهر تجمعی در محوطهٔ دانشگاه شکل می‌گیرد و ماموران امنیتی در اولین رویارویی سه دانشجو را در مقابل یکی از درهای ورودی دانشگاه دستگیر، و دانشجوی چهارم را با ضربه باتون راهی بیمارستان می‌کنند. با ادامه اعتراضات تیراندازی به دانشجویان آغاز شده و با بستن درهای دانشگاه دانشجویان در محاصرهٔ نیروهای امنیتی و لباس شخصی قرار می‌گیرند.
در نتیجه این وضعیت، دانشجویان راهی پارکینگ دانشگاه می‌شوند تا از آن طریق از معرکه جان به در ببرند، اما اعلام می‌شود که درِ ورودیِ پارکینگ هم باز نمی‌شود.
بر اساس گزارش انجمن اسلامی دانشگاه شریف، در همین زمان نیروهای لباس شخصی در طبقه‌های اول و دوم پارکینگ با باتون و سلاح و موتور در کمین دانشجویان بوده‌اند و با شلیک گلوله‌های پلاستیکی و ساچمه‌ای از فاصلهٔ نزدیک به دانشجویان، آن‌ها را از حرکت باز می‌دارند و دانشجویان را بازداشت می‌کنند.
در این میان گروه دیگری از دانشجویان گرفتارشده در پارکینگ نیز بر اثر شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای و پلاستیکی زخمی می‌شوند، با این حال و به‌رغم شلیک گاز اشک آور، تعدادی از دانشجویان موفق می‌شوند از طریق یک آسانسور وارد هایپرمارکت فامیلی شوند و فرار کنند.
و تمام این اتفاقات در حالی بود که از روزهای گذشته ویدئوهایی از تهدیدات برخی اعضای بسیج دانشجویی دانشگاه علیه دانشجویان معترض منتشر شده بود که وعده سرکوب اعتراضات را می‌دادند.
بنابر گزارش انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف ، نیروهای لباس شخصی حتی در موارد وساطت نیروهای حراست یا برخی استادان دانشگاه برای جلوگیری از بازداشت دانشجویان پاسخ آنان را با ضرب و شتم داده‌اند.
شمار زیادی از دانشجویانی که مورد حمله قرار گرفتند «دانشجوهای ورودی ۱۴۰۱ بودند که دومین روز خود را در دانشگاه تجربه می‌کردند.» در این بحبوحه و در حالی که فضای ملتهب بازداشت و سرکوب در دانشگاه در جریان بود، «رسول جلیلی» رئیس دانشگاه شریف، ادعا کرد «حال دانشجویان خوب است و تجمع تمام شده» وبه خانواده‌های دانشجویان توصیه کرد «تحت تأثیر کارخانه دروغ پردازی رسانه‌های بیگانه قرار نگیرند».
شورای دانشگاه شریف، نیز در بیانیه‌ای که با عبارت «انا لله و انا الیه راجعون» شروع می‌شود اعلام کرد «ما فاتحه این دانشگاه را خواندیم، ما فاتحه این وزارت علوم را خواندیم، ما فاتحه این دولت را خواندیم و با محکوم کردن این حمله اعلام کرد استادان شریف دست به تجمعی اعتراضی خواهند زد.
ما فراخوان تجمع استادان «شریف» درست یک شب پیش از برگزاری آن لغو شد و به نتیجه نرسید . روزنامه شرق در گزارشی لغو برنامه اساتید دانشگاه شریف برای برگزاری تجمع اعتراضی به هتک حرمت این دانشگاه را در نتیجه درخواست‌های بیرونی از آنان دانست.
طبق قانون «ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها و مراکز آموزش» ورود نیروهای مسلح برای انجام ماموریت‌های امنیتی و دستگیری افراد در محیط دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران ممنوع است و ورود نیروهای مسلح «در شرایط اضطراری فقط با درخواست رئیس دانشگاه یا مرکز آموزش عالی و با موافقت وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و وزیر بهداشت» مجاز دانسته شده است.
طبق قانون «ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها و مراکز آموزش» ورود نیروهای مسلح برای انجام ماموریت‌های امنیتی و دستگیری افراد در محیط دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران ممنوع است و ورود نیروهای مسلح «در شرایط اضطراری فقط با درخواست رئیس دانشگاه یا مرکز آموزش عالی و با موافقت وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و وزیر بهداشت» مجاز دانسته شده است.
رئیس دانشگاه شریف، این فاجعه را با بیان این ادعا که پارکینگ دانشگاه متعلق به آن نیست و تنها در کنار آن قرار دارد، اتحاد خود را با نیروهای امنیتی نشان داد. بسیاری معتقدند وزارت علوم و رئیس دانشگاه شریف با سوء استفاده از قانون ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها، به نیروهای لباس شخصی اجازه ورود و سرکوب دانشجویان را داده‌اند.
از سوی دیگر، نیروهای لباس شخصی در طول چند دهه سرکوب گروه‌های مختلف شهروندان از هر گونه بازخواست قانونی مصون بوده‌اند. نهادهای امنیتی مثل وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران هم دقیقاً به دلیل «لباس شخصی» بودن آن‌ها یعنی عدم استفاده از هر گونه لباس فرم، این افراد را در بهترین حالت عده‌ای «خودسر» تعریف کرده‌اند.