شکنجه و تعرض به کودکان در زندان
مشکلات
سازمان دیدبان حقوق بشر با انتشار گزارشی به فجایعی که در زندان‌های جمهوری اسلامی در مورد کودکان رخ می‌دهد، پرداخت. در این گزارش با اشاره به اینکه نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی اعتراضات گسترده را سرکوب می کنند، آمده است: در زندان‌ها کودکان را به طور غیرقانونی کشته، شکنجه، تجاوز جنسی، و ناپدید کرده‌اند .
همچنین در گزارش تاکید شده مقامات حکومت ایران کودکان را با نقض ضمانت‌های قانونی دستگیر، بازجویی و تحت تعقیب قرار داده‌اند و قضات خانواده‌های کودکان را از استخدام وکلای دلخواه برای دفاع از آنها منع کرده‌اند. همچنین، همین قضات کودکان را به اتهامات مبهم محکوم کرده‌اند و آنها را خارج از دادگاه‌های مخصوص جوانان محاکمه کرده‌اند. به عبارت دیگر کودکان در دادگاه‌هایی که فاقد صلاحیت هستند، محاکمه شده‌اند.
این کودکان بدون اطلاع خانواده هایشان، گاهی برای هفته ها دستگیر و بازداشت بوده‌اند. در موارد متعددی دانش آموزانی که حتی از بازداشت آزاد شده‌اند از بازگشت به مدرسه منع شده‌اند و یا مسئولان نظام امکان دسترسی به امکانات رفاه اجتماعی خانواده های آنها را قطع کرده‌اند که در نتیجه آن، کودکان مجبور شده‌اند به جای درس خواندن ناچار شدند کار کنند.
تارا سپهری‌فر، پژوهشگر ارشد ایران در دیده‌بان حقوق بشر که در تهیه این گزارش همکاری داشته، گفت: «رهبران ایران سرکوبگران وحشی خود را برای تجاوز جنسی و شکنجه کودکان به کار گرفته‌اند و کودکان از محاکمات مضحک و ناعادلانه هم در امان نمانده‌اند.»
در بخشی از این گزارش به نقل از بستگان یک کودک 17 ساله آمده است که نیروهای امنیتی در جریان دستگیری او را به سمت اجاق گازی روشن هل داده‌اند و سبب آتش گرفتن لباس‌های او شده‌اند، و در جریان بازجویی او را کتک و شلاق زده‌اند. بازجوها پسری دیگر را با وارد کردن سوزن به زیر ناخن‌هایش شکنجه کرده‌اند. دو کودک شکنجه شده‌اند تا محل اقامت اعضای خانواده‌شان را ارائه کنند. یک شانزده ساله پس از کتک خوردن، شوک الکتریکی، و تعرض جنسی دو بار تلاش کرده است تا جان خود را بگیرد.
اما فجایعی که در این گزارش ذکر شده به همینجا ختم نمی‌شود. بخش دیگری از این گزارش به تعرض جنسی به یک کودک پرداخته است. این گزارش به نقل از خانواده کودک دیگری که در پاییز سال گذشته در زاهدان دستگیر شده می‌نویسد «ماموران سپاه پاسداران به او تعرض جنسی کرده بودند... برای چهار روز به او آب کافی و غذا نداده بودند، و سپس او را به زندان منتقل کردند، و در این زمان خانواده او توانستند با گذاشتن وثیقه او را تا زمان محاکمه آزاد کنند. وقتی آزاد شد دچار خونریزی معقدی بود. تمام بدنش، شانه‌ها، بازوها، سینه، کمر، ران، جراحت داشت و در وضعیت روانی خوبی نبود. فقط به یک نقطه خیره می‌شد و مبهوت می‌ماند».
این فجایع در حالی رخ داده است که ایران عضو کنوانسیون حقوق کودک است و با این حال به هیچ‌کدام از تعهدات خود در این باره پایبند نبوده است.
راه‌حل طرح
انتشار گسترده این گزارش‌ها و تلاش برای توجیه یونیسف برای فشار بر جمهوری اسلامی برای پاسخگو شدن در قبال این ماجراها از جمله اقداماتی است که می‌توان انجام داد.