شکنجه در زندان‌های جمهوری اسلامی
مشکلات
مکالمات منتشر شده از فعالان سیاسی و اجتماعی محبوس در زندان های جمهوری اسلامی و خاطراتی که افراد آزاد شده منتشر کرده‌اند حاکی از آن است که شکنجه های سفید و جسمی به طور گسترده‌ای در زندان‌های ایران رایج است. اگرچه مقامات جمهوری اسلامی این موضوع را تکذیب می‌کنند، اما در بسیاری موارد آثار شکنجه بر روی بدن زندانیان آزاد شده مشهود است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده از وضعیت بازداشتی‌های سیاسی طی چند ساله اخیر، وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه به جز مقر اصلی و زندان‌های رسمی، ساختمان‌های دارند که حتی همسایگان از وجود آنها بی‌خبرند. این ساختمان‌ها همان جاهایی هستند که زندانیان در آنجا بازداشت و شکنجه می‌شوند. حتی گفته می‌شود برخی از اعترافات اجباری هم در این ساختمان‌ها ضبط می‌شود.
پیش از این، شبکه حقوق بشر کردستان در گزارشی به برخی از این شکنجه‌ها پرداخت. این نهاد حقوق بشری به نقل از یکی از بازداشتی‌های کرد می‌نویسد: «به محض ورود به داخل سلول انفرادی با ابعاد طولی ۲ متر در ۸۰ سانتیمتر با ارتفاع ۳ متر منتقل شدم. سلولی با یک تکه درب آهنی و مجهز به دوربین مدار بسته با توالتی اوپن که از سوی دوربین تعبیه شده در سقف کنترل می‌شد. سلول‌هایی خشک و بی‌روح با سنگ‌هایی خشک و مرده گرانیتی. آنجا همه چیز برای تجربه یک مرگ تدریجی مهیا شده است.»
در بخشی دیگر از این گزارش به شکنجه‌های اعمالی در زندان‌های ارومیه اشاره شده است؛ مانند: وصل کردن وزنه به بیضه، آویزان کردن به سقف، ضرب و شتم با شلنگ و چماق و همچنین تهدید به تجاوز.
محمد حسین رضایی، زندانی سیاسی سابق که در سنندج محبوس بوده در خاطرات خودش می‌گوید: بعد از ۲۹ روز نگهداری در بازداشتگاه قرارگاه شهرام‌فر سپاه به بازداشتگاه اطلاعات منتقل شدم. علیرغم اینکه پایم به تازگی عمل شده بود تنها به دلیل اینکه در داخل سلولم سرودهایی را زمزمه کرده بودم من را به زیرزمین این بازداشتگاه منتقل کردند و به شدت شکنجه کردند. نگهبان‌ها بعد از انتقال من به زیرزمین، من را در آنجا روی تختی خواباندند. هر دو دستم به گوشه‌های تخت بسته و پاهایم نیز با پابند بسته شده بودند و با کابل به کف پاهایم شلاق می‌زدند. بارها ضرب و شتم من به دلایل گوناگون ادامه پیدا کرد و در اثر این شکنجه‌ها، بینی و چند دنده قفسه سینه‌ام به شدت آسیب دیدند.
این در حالی است که به نظر می‌رسد شرایط طی سالهای اخیر به مراتب وخیم‌تر هم شده است. در گزازش‌های منتشر شده از بازداشتی‌های جنبش سراسری اخیر، تجاوز و تعرض به عنوان موضوعی گسترده مطرح شده است. حتی برخی از پزشکان از پزشکان از پارگی واژن برخی زندانیان زن خبر داده‌اند.
این گزارش‌ها نشان می‌دهد که نهادهای قضایی جمهوری اسلامی برخلاف ادعاهای خودشان، به هیچ خط قرمزی معتقد نیستند و فجیع‌ترین رفتارها را علیه زندانیان اجرا کرده‌اند.