تاثیر اعتصابات بر جنبش آزادی‌خواهانه چیست؟
مشکلات
به دنبال اعلام برگزاری اعتصابات سه روز در روزهای 14، 15 و 16 آذر ماه، بسیاری از کسبه در ده‌ها شهر مختلف در سراسر کشور دست به اعتصاب زدند. موضوعی که با واکنش تند حکومت همراه شد.
در شرایطی که بسیاری از فروشگاه‌ها و تجار در سراسر کشور دست از کار کشیدند، رسانه‌های نزدیک به حکومت تلاش کردند تا علیه این موضوع تبلیغ کنند. حتی در برخی شهرها مثل اصفهان برخی نیروهای لباس شخصی بر روی کرکره مغازه‌های تعطیل شده جملات تهدیدآمیز نوشتند. نوشته‌هایی که برخی از کاربران در فضای مجازی آن را با نشانه‌گذاری مغازه یهودیان در دوران آلمان نازی مقایسه کردند.
اگرچه موضوع به همین جا ختم نشد و نهادهای امنیتی با فشار براتحادیه‌های صنفی از آنها خاستند تا کسبه را وادار به بازگشایی مغازه‌ها بکنند.
اما واکنش حکومت در برابر اعتصابات نشان می‌دهد که این موضوع چقدر برای آنها نگران کننده است.
اعتصابات به لحاظ اجتماعی می‌تواند بین مردم اتحاد ایجاد کند. موضوعی که به لحاظ روانشناسانه هم برای تک‌تک افراد نشان‌دهنده همبستگی و تعلق جمعی به اکثریت است. موضوع بعدی تعطیلی مغازه‌ها باعث به نمایش کشیدن تعداد مخالفان است. وقتی تعداد زیادی از فروشگاه‌های یک منطقه یا شهر تعطیل باشد و مردم از قبل بدانند اعتصابی بر پا شده، این موضوع نشان می‌دهد چند نفر در این پروسه دخیل هستند.
این موضوع را باید در کنار به چالش کشیدن چرخه اقتصادی در نظر گرفت. چرخه‌ای که اختلال در آن فشار مضاعفی را بر حکومت تحمیل می‌کند. آن هم در شرایطی که جمهوری اسلامی هم اکنون با بحران اقتصادی رو به روست.
از طرف دیگر شکل گیری چنین اعتصابات گسترده‌ای در تاریخ 43 ساله جمهوری اسلامی بی‌سابقه بوده است. همین موضوع کمک می‌کند تا هم ترس مردم بریزد، هم اینکه اعتصاب به عنوان یک ابزار مقاومتی در جامعه نهادینه شود. موضوعی که به وضوح در مقابل رویکرد حاکمان ایران قرار دارد.
در کشورهای غربی که سندیکاها قانونی و مستقل از حکومت هستند، اعتصاب به عنوان یک حق برای اسناف مختلف پذیرفته شده است. تا حدی که گاهی پیشاپیش آن را اعلام می‌کنند. اما در ایران که حکومت سعی دارد کنترل خود را بر همه چیز اعمال کند و سندیکاها را هم مصادره کرده، برگزاری اعتصاب سرپیچی از تمامیت‌خواهی نظام تلقی می‌شود و پیام روشنی برای کل جامعه دارد. بنابراین تمرین اعتصاب می‌تواند آینده سختی را برای حکومت رقم بزند.این دقیقا یکی از دلایلی است که جمهوری اسلامی تا امروز جلوی شکل‌گیری تشکل‌های صنفی مستقل را گرفته است.